Nic nie jest
skończone
Nie gromadź dóbr,
Pomnażaj dobro.
I gdy nie będzie już ciebie,
Może na chwilę
Czyjaś czuła pamięć
Pobiegnie za tobą
Wśród lasów i wzgórz
I przytuli się do porzuconego cienia,
I podejmie pieśń dziękczynną,
Którą kiedyś nuciłeś w drodze.
Bo nic nie jest skończone.
To nam, istotom śmiertelnym,
Niekiedy zdaje się, że bez nas,
Krzątających się wokół życia,
Światu nie może się nic udać.
Erwin Kruk, Nieobecność, Wyd. Stowarzyszenie Pisarzy
Polskich, Olsztyn 2015.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz