Ganswindt

Wczoraj pojechałem do miejsca, w którym spędziłem dzieciństwo i lata szkolne. Jeziorany to trzytysięczne miasteczko na Warmii. Założył je biskup warmiński Herman z Pragi. Prawa miejskie otrzymały Jeziorany w 1338 roku. W 670 rocznicę tego wydarzenia zaproszono mnie na spotkanie z czytelnikami, co wspominam z uśmiechem. Nigdy nie uczestniczyłem w spotkaniu, podczas którego większość zebranych zwracała się do mnie per „Ty”. Nie wynikało to z braku ogłady tych ludzi, lecz z faktu, że znaliśmy się dobrze - czy to z relacji podwórkowych, szkolnych czy towarzyskich. Ale ja nie o tym. Kiedy szedłem jedną z uliczek, drogę zastąpiła mi pewna miła pani, która okazała się być czytelniczką moich książek. Znała nawet debiutanckie „Leze” i tym zupełnie mnie rozmiękczyła. Od słowa do słowa i doszliśmy do nazwiska jej brata. Jest nim Zbigniew Mikielewicz – toruński rzeźbiarz. Jeżeli widzieliście w Warszawie pomnik Janusza Korczaka, to zapewne zwróciliście uwagę na siedmiometrowe drzewo z granitu, pod którym Korczak stoi z grupą dzieci. To robota Mikielewicza. Podobnie jak i pomnik sympatycznego Filusia na toruńskim Rynku Staromiejskim. Ta krótka uliczna rozmowa sprawiła, że po powrocie do domu zacząłem szukać innych mieszkańców Jezioran, którzy wyruszyli w świat i temu światu coś dali. I trafiłem na prawdziwą bombę. Otóż do jeziorańskiej szkoły uczęszczał Hermann Ganswindt. Kim on był? Ganswindt był wynalazcą. Zaprojektował śmigłowiec z napędem silnikowym!, który uniósł się nad berlińskim niebem w roku 1901. Pod koniec dziewiętnastego wieku wymyślił pojazd kosmiczny, z rzeczy bliższych naszej codzienności wynalazł tzw. wolny bieg w rowerach. Ganswindt ma swój krater na Księżycu, a berlińczycy nazwali jego nazwiskiem jeden z mostów. Całkiem nieźle jak na trzytysięczne miasteczko, prawda?